خانه موتمن الاطبا تهران؛ خانه ای با قدمت قاجار در محله عودلاجان!

قدیمی ترین محله شهر تهران، یعنی محله عودلاجان، گذر گاهی برای اتصال پیدا کردن به بنا های تاریخی و خانه های کهنسال از دوران های گذشته می باشد که خانه موتمن الاطبا تهران نیز در آن واقع شده است.

محل عودلاجان، یکی از پنج محله اصلی در پایتخت به حساب می آید. این محله در سال 1384 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. علاوه بر این، بنا های به جا مانده از دوران قاجار و پهلوی با داشتن معماری منحصر به فرد در فاصله ای کوتاه، در کنار یکدیگر در این محله قرار گرفته اند.

نزدیکی این محله به دربار پادشاهان دوران قاجار و هم چنین بازار، سبب شده است تا بنا های تاریخی متعددی در آن گرد هم جمع شوند. محله عودلاجان در واقع در این دوران، جزو محله های اعیان نشین به حساب می آمد.

پس بدون تردید بسیاری از تاجران، افراد تحصیل کرده و افرادی که درباری به شمار می آمدند، برای سکونت به این محله نقل مکان کرده اند. از این میان، فردی مشهور به نام «موتمن الاطبا» نیز در عودلاجان، با ساختن خانه ای سه طبقه، در آن ساکن می شود و تا به امروز این خانه تاریخی و زیبا با داشتن جایگاهی ویژه، پا بر جا مانده است.

خانه سه طبقه موتمن الاطبا تهران از بنا های تاریخی به جا مانده از دوران حکومت قاجار می باشد که با من بیا در ادامه آن را مورد بررسی قرار داده است و به صورت کامل به معرفی این خانه پرداخته است. با ما همراه باشید.

خانه موتمن الاطبا کجا قرار دارد؟

خانه موتمن الاطبا تهران، خانه ای زیبا و دیدنی با داشتن معماری منحصر به فرد به شمار می آید که از سال های پایانی دوره قاجار در میان محله اعیان نشین عودلاجان به جا مانده است. در این خانه تاریخی، فیلم های سینمایی و سریال های مختلفی ساخته شده اند!

محله عودلاجان همواره میزبان خانه های بسیاری شبیه به خانه موتمن الاطبا می باشد. خانه ای که در خیابان پامنار در کوچه ای به همین نام واقع شده است و به پزشک ناصر الدین شاه تعلق داشته است.

این خانه استثنایی، در سه طبقه که برای دوران خود، نادر و شاید حتی جزو اولین خانه های چند طبقه در تهران قدیم به حساب می آمده است، توسط فردی هم نام با همین خانه ساخته شده است.

این پزشک با نام میرزا زین العابدین خان دنبلی ضرابی ملقب به موتمن الاطبا، از پزشکان معروف آن دوران و اولین فارغ التحصیل مدرسه دارالفنون به حساب می آمد که زیر نظر دکتر تولوزان فرانسوی آموزش دیده بود.

خانه موتمن الاطبا در بخش مرکزی محله عودلاجان واقع شده است. خیابان پامنار که محل جای گیری خانه موتمن الاطبا می باشد، روزگاری به موجب افرادی که در آن سکونت داشته اند، وقایع تاریخی و سیاسی مهمی را پشت سر گذاشته است. این خیابان در گذشته به عنوان گذری در محله عودلاجان مورد استفاده قرار می گرفته است.

خیابان یا محله پامنار امروزی، در طول تاریخ بازارچه ای بود که دروازه شمیران را به بازار اصلی ارتباط می داد. این گذر خود شامل حمام، مسجد، کاروان سرا، آب انبار و تیمچه می شد. اما پس از گسترش محلات در دوران قاجاریه و تعیین حصار دوم (حصار ناصری)، توسعه پیدا کرد و به خیابان پامنار تبدیل شد. با این کار، بسیاری از بنا های داخل آن از میان رفتند. این خیابان، ساکنان مشهوری مانند سید ابوالقاسم کاشانی و ابراهیم حاتمی کیا را تجربه کرده است.

در همان سال هایی که خیابان پامنار شکل گرفت، خانه موتمن الاطبا ساخته شد و در شروع این خیابان در جهت شرقی آن قرار داشت. اما امروزه با تغییراتی که ایجاد شده است، این بنا در کوچه موتمن الاطبا در همین خیابان جای گرفته است.

خیابان پامنار به داشتن درختان چنار سر به فلک کشیده و قدیمی شهرت پیدا کرده است. پیاده روی در این خیابان تاریخی، در زمان سفر به تهران حس و حال زیبایی را به شما القا خواهد کرد. جالب است بدانید که خیابان پامنار در سال 1334 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.

مسیر رسیدن به خانه موتمن الاطبا تهران

خیابان پامنار به دلیل نزدیک بودن به بازار و قرار گیری در محدوده طرح ترافیک، موقعیت مناسبی برای رفت و آمد و پارک خودرو را در اختیار شما قرار نخواهد داد. اما به همین خاطر است که دسترسی به این منطقه به واسطه سیستم حمل و نقل عمومی، سهولت بخشیده شده است.

شما می توانید از طریق خطوط مترو به ایستگاه مترو بهارستان بروید و از آن جا با حدود 16 دقیقه پیاده روی، از سمت ایستگاه مترو بهارستان در خیابان ابن سینا، خود را به خیابان امیر کبیر و سپس به خیابان پامنار برسانید. کمی که در خیابان پامنار به سمت پایین قدم بردارید، مسجد کاشانی و بن بست موتمن الاطبا را پیش روی خود خواهید دید.

موتمن الاطبا چه کسی بود؟

«میرزا زین العابدین خان دنبلی ضرابی» در شهر تهران و در محله پامنار، در کوچه ای به نام حمام کاشانی ها، مصادف با سال 1210 هجری شمسی، چشم به جهان گشود. خانواده او اصالتی کاشانی داشتند. وی نوه میرزا احمد خان صبور بود و پدرش میرزا محمد مستوفیان (فردی که وظیفه دریافت مالیات و نظارت بر دارایی های ایران را بر عهده داشت) دربار محمد شاه قاجار به حساب می آمد.

میرزا زین العابدین خان در کودکی با کمک پدر خود و معلمان سرخانه ای که داشت، تحصیل کرد و سپس به دلیل علاقه زیادی که به پزشکی داشت، وارد مدرسه دارالفنون شد. او نزد استادانی هم چون علی اکبر خان ناظم الاطبا، دکتر لویی آندره ارنست کلوکه، یاکوب ادوارد پولاک، دکتر شلیمر هلندی و ژوزف تولوزان فرانسوی مشغول به آموختن علم پزشکی مدرن شد.

میرزا زین العابدین از جراحان ماهر دوران خود نیز به شمار می آمد و بعد ها کتاب های مختلفی را در رابطه با مهارت وی در جراحی سنگ مثانه که بیماری ای به نسبت شایع آن زمان در ایران بود، صحبت کرده اند.

در زمان حکومت قاجار «مکتب اربعه و چهارگانه طب» در برابر مدرسه طب دارالفنون شکل گرفت. این مکاتب، مطب چهار پزشک بسیار حاذق از دوره قاجار بود که به عنوان مدرسه ای به منظور آموزش علم پزشکی فعالیت داشتند.

بسیاری از علاقه مندان، به جای این که به مدرسه دارالفنون بروند و پزشکی را تحصیل کنند، به این چهار مطب، یعنی مطب های «میرزا زین العابدین خان موتمن الاطبا»، «میرزا ابو الحسن خان بهرامی»، «میرزا علی اکبر خان ناظم الطبا» و «میرزا سید حسین خان نظام الحکما» می رفتند. این مکاتب اربعه نیز پس از گذراندن دوره آموزشی، به افراد گواهینامه پزشکی اعطا می کردند.

موتمن الاطبا تا سال 1274 هجری شمسی، به کار خود در دربار ناصر الدین شاه به عنوان پزشک مخصوص ادامه داد. اما پس از این که ناصر الدین شاه به قتل رسید و تغییراتی ایجاد شده در دربار، ترجیح داد که در مطب شخصی خود فعالیت داشته باشد.

دو سال پس از این که چشمان وی بیمار شد و مظفر الدین شاه به پاس خدمات او به پدرش مبلغ 500 تومان به همراه عصایی جواهر نشان به موتمن الاطبا هدیه کرد تا هزینه های درمان و سفرش به خارج از کشور تامین شود.

ناصر الدین شاه برای قدردانی از پزشک مخصوص خود، نام کوچه ای که وی در آن سکونت داشت را به موتمن الاطبا تغییر دارد. میرزا زین العابدین خان دنبلی ضرابی که موتمن الاطبا لقب گرفته بود، در سال 1287 هجری شمسی به دیار باقی شتافت.

خانه موتمن الاطبا از دیروز تا امروز

نقشه ای که در سال 1270 هجری شمسی توسط مهندس عبد الغفار تهیه گردیده است، کوچه ای به نام موتمن الاطبا دیده می شود که نشان دهنده بر پا بودن خانه موتمن الاطبا در آن سال می باشد. بر اساس نقل قولی از نوه موتمن الاطبا این خانه در سال 1261 هجری شمسی با مساحتی بالغ بر 800 متر مربع ساخته شده است.

مرحوم زین العابدین خان موتمن فرزند داوود خان، نوه موتمن الاطبا در سال 1293 هجری شمسی در محله پامنار و در همین خانه پا به دنیا می گذارد. وی تحصیلات خود را در کالج آمریکایی ها که امروزه با نام دبیرستان البرز شناخته می شود، در رشته ادبیات ادامه می دهد.

این خانه پس از فوت شدن موتمن الاطبا به تنها فرزند او یعنی حسینقلی خان می رسد. اما در طی سال های مختلف، این میراث دست به دست می شود تا در آخر به زین العابدین خان موتمن، آخرین نواده موتمن الاطبا می رسد.

زین العابدین خان موتمن که خود از فرهیختگان و آموزگاران دوران بود، مدرک لیسانس ادبیات انگلیسی و فارسی را دریافت کرده بود و تا سال 1357 مشغول به تدریس بود. زین العابدین خان موتمن در 42 سال سابقه تدریس خود، در مدارسی هم چون دارالفنون، البرز و رازی، شاگردان فراوانی داشت که امروزه اغلب آن ها مانند دکتر همایون کاتوزیان، دکتر محمود روح الامینی، محمد علی سپانلو، دکتر مهدی محقق، بهرام بیضایی، خسرو سینایی، احمد اشرف، عباس پهلوان، دکتر محمد شفیعی کدکنی، علی دهباشی و داریوش آشوری به شهرت رسیده اند.

در نهایت، این خانه زیبا و میراث خانوادگی در محله پامنار تهران، با فوت شدن زین العابدین خان موتمن در سال 1384، برای همیشه تنها می ماند.

روایت های نقل شده از زین العابدین خان موتمن از قدمت این خانه، خانواده و ارتباطی که با دربار شاهان داشته اند، می تواند بهترین سند تاریخی به شمار آیند. وی در مصاحبه ای در شماره 38 مجله بخارا در مورد این خانه این چنین گفته است:

«این خانه پدر بزرگ من می باشد و ما 200 سالی است که در همین فضا هستیم. 200 سال هم بیش تر یعنی از زمان فتحعلی شاه! پیدا است آغا محمد خان (اولین شاه سلسله قاجار) پس از استیصال زندیه با آن قساوت ذاتی و کینه ای که از لطفعلی خان زند (آخرین پادشاه دوره زندیه) در دل داشت، با بستگان آن دودمان چه می . از جمله جد بیچاره مرا که به دستور ولی نعمتش نامه های تند و اهانت آمیزی به اصطلاح به خواجه تاج دار نوشته بود با وضع فجیعی به قتل رسانید. صبا و دیگر بستگان همه منزوی و در کاشان خانه نشین شدند.

صبا و برادر بزرگترش محمد علیخان هر دو وابسته به خاندان زندیه بودند. یکی مداح لطفعلی خان زند و دیگری که نیای مستقیم من می باشد، وزیر و دبیر دستگاه او. صبا بنا به دستور و اشاره برخی مقامات و خیر اندیشان قصیده ای در مدح فتحعلی شاه سرود تا به اصطلاح از این خانواده دلجویی بکند. بابا خان برادر زاده آغا محمد خان قاجار که بعد ها با نام فتحعلی شاه به تخت سلطنت نشست، مقیم شیراز بود. وقتی آغا محمد خان را در شوش کشتن برای تصرف تاج و تخت عازم تهران شد. سر راهش در کاشان آقا «فتح علی صبا» را که بعد ها به «ملک شعرای کاشانی» شهرت پیدا کرد را با خود به تهران آورد. آن ها در تهران، درست در همین فضای خانه ای که هستیم مستقر شدند.»

بر اساس گفته نوه موتمن، در مصاحبه مهر ماه سال 1383 با مجله بخارا پدر بزرگ وی در حدود 130 سال پیش خانه خود را که سبکی قدیمی داشت ویران می کند و بر پایه معماری زمانه جدید، این خانه را بنا می نماید.

این خانه با گذشت زمان از نظر ظاهری، دستخوش تغییراتی شده است. اما اسکلت اصلی ساختمان تغییر نکرده است. بر طبق گفته وی این بنا در دوران خود بنایی مثال زدنی به حساب می آمد. تا جایی که آوازه آن از طریق ماموران مخفی ناصر الدین شاه که وظیفه مراقبت از اموال و دارایی های وابستگان به دربار را بر عهده داشتند، به گوش شاه رسید و یکی از همان روز ها که موتمن الاطبا به نزد ناصر الدین شاه رفته بود، وی خطاب به پزشک مخصوص خود می گوید:

«حکیم باشی شنیده ام عمارت سه طبقه ای ساخته ای.»

خانه موتمن الاطبا در سال 1379 با پیگیری میراث فرهنگی و موافقت خانواده موتمن الاطبا با شماره ثبت 3104 در فهرست آثار ملی ثبت گردید. این خانه در سال 1383 توسط جناب آقای موسوی که از بازماندگان این خانواده به شمار می آمد، خریداری می شود و تا به امروز به منظور ساخت و ضبط فیلم های مطرح سینمایی، لوکیشنی ایده آل محسوب شده و مورد استفاده قرار گرفته است.

خانه موتمن الاطبا در ابتدا از یک خانه اصلی، باغچه ای وسیع در شمال، خانه ای در سمت غرب باغچه و حمامی در بخش جنوب غربی تشکیل شده بود. اما متاسفانه امروز به غیر از بنای اصلی، اثری از دیگر بخش های آن به جا نمانده است و به جای آن ساختمان های مسکونی بنا شده اند. جالب است بدانید که حمام این خانه که امروز دیگر چیزی از آن باقی نمانده است، به صورت عمومی مورد استفاده قرار می گرفت!

خانه موتمن الاطبا، خانه هاشم خان دماوندی!

امروز آن چه که باعث شهرت پیدا کردن خانه موتمن الاطبا شده است، ساخته شدن بخشی از سریال پر طرفدار شهرزاد به کارگردانی حسن فتحی می باشد. این خانه، در سریال شهرزاد، به عنوان خانه هاشم خان دماوندی با بازی مهدی سلطانی سروستانی، پدر فرهاد معرفی گردید.

از این رو چندان هم به دور از ذهن نیست که این خانه تاریخی پس از دیده شدن در سریال شهرزاد، شهرت و محبوبیت بیش تری پیدا کرد. در تمام دنیا بازدید از خانه هایی که زمانی به منظور لوکیشن سینمایی مورد استفاده قرار گرفته اند، کاملا معمولی و عادی می باشد.

فیلم ها و سریال های ساخته شده در لوکیشن خانه موتمن الاطبا

امروزه بیش تر افراد با بازدید از این خانه، به یاد سریال شهرزاد می افتند. اما به غیر از این سریال، پیش تر در خانه موتمن الاطبا فیلم های دیگری نیز ساخته شده است.

زیر زمین این خانه تاریخی پیش از این که محلی برای بازی مصطفی زمانی در نقش فرهاد در سریال شهرزاد باشد، میزبانی پدر (مهران رجبی) و دختر (نازنین فراهانی) در فیلم خانه پدری را کرده است.

فیلمی که با داشتن شروع تکان دهنده خود، جنجال های زیادی را به پا کرد و بدون حذف، یکی از تاثیر گذار ترین سکانس های داستانی خود، هرگز نتوانست برای اکران در مدتی طولانی، مجوز های لازم را دریافت کند.

خانه پدری ما را به زیر زمین این خانه و پستوی خانه های دیگر سوق می دهد. نقاطی در تاریخ که پدر ها به دلیل تعصبات خود دخترانشان را برای همیشه خاموش کرده اند. خانه موتمن الاطبا ضمن این که داستان صاحبان خانه را در دل خود نگه می دارد، دیگر خاطرات و داستان فیلم ها و سریال ها را نیز یدک می کشد.

شرایط بازدید از خانه موتمن الاطبا تهران

در سال 1398 درب های خانه موتمن الاطبا به منظور بازدید عموم مردم، گشوده شد. اما در زمان شیوع ویروس کرونا، بازدید و عکاسی از آن صرفا با هماهنگی صورت می گرفت.

در هر صورت شرایط بازدید به طور کامل توسط افرادی که مسئولیت نگهداری از خانه موتمن الاطبا را بر عهده دارند، از طریق صفحه مجازی این خانه در اینستاگرام اطلاع رسانی می کنند.

پس از بازدید خانه موتمن الاطبا به کجا برویم؟

همان طور که پیش تر اشاره کردیم، خانه موتمن الاطبا در محله عودلاجان واقع شده است که یکی از قدیمی ترین محله های شهر تهران به شمار می آید. این محله که یکی از محله های اعیان نشین در دوران قاجار بوده است، بنا های تاریخی و چشم نواز زیادی را در فاصله های کوتاه از هم در خود جای داده است که پس از بازدید از خانه موتمن الاطبا دیدن آن ها چندان هم خالی از لطف نمی باشد! خانه تاریخی مهربان و همین طور عمارت وثوق الدوله در دیدنی های تاریخی محله عودلاجان به حساب می آیند. ضمن این که بنا های دیگری وجود دارند که در ادامه به معرفی آن ها پرداخته ایم.

سرای کاظمی

بنایی 100 ساله در همسایگی امامزاده یحیی، با نام سرای کاظمی شناخته می شود. این بنا مساحتی بالغ بر 2033 متر مربع دارد و به طور کلی 650 متر مربع آن را زیر بنای ساختمان اصلی به خود اختصاص داده است. این بنا به شخصی به نام «میرزا سید کاظم» پسر «سید میرزا هدایت الله تفرشی» تعلق داشته است که در توانست در سال 1266 هجری شمسی، در دوران حکومت قاجار به دربار محمد شاه قاجار راه پیدا کند.

وی در ابتدای ورود به دربار، وظیفه رسیدگی به اصطبل ها، کلیه چهار پایان و کالسکه خانه را بر عهده داشت. میرزا سید کاظم تفرشی پس از گذشت مدتی و در سال های پایانی عمر خود، به وزیر دواب شهرت پیدا کرد. علاوه بر این خانه، مسجد و مدرسه ای نیز در خیابان ری از او به جا مانده است.

سرای کاظمی در سال های آخر دوران قاجار شکل گرفت و در دوره پهلوی اول، به طور کامل تکمیل گردید. این بنا از بخش هایی هم چون اندرونی، شاه نشین، مطبخ، اصطبل، آب انبار و دو حیاط شمالی و جنوبی تشکیل شده است. این خانه دو تالار در مرکز و ارسی هایی در دو طرف را شامل می شود که از شیشه های رنگی و نقاشی برای تزیینات آن ها استفاده شده است.

سرای کاظمی امروزه با کاربری موزه مورد استفاده قرار می گیرد و به خانه موزه تهران قدیم شهرت پیدا کرده است. در این موزه می توانید سیر تحول پوشش از دوره قاجار به پهلوی، آداب و رسوم و مشاغل 150 سال گذشته مردم شهر تهران را تماشا نمایید.

در سال 1386، خانه سرای کاظمی مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت. علاوه بر این، در سال 1379، به عنوان یکی از آثار ملی، در فهرست مربوطه به این بنا و اماکن جا گرفت.

حمام کشوریه یا سلیمانیه

در گذشته یهودیان در بخشی از بافت تاریخی محله عودلاجان ساکن شده بودند. از این رو سه حمام در این محله جای گرفته بودند که اختصاصی ویژه این اهالی با نام های حمام عساو در بخش سرچال، حمام ذخرون در نزدیکی کنیسه عزرا یعقوب و حمام اسحاق یا حکیم باشی در کوی تکیه رضا قلی خان، شناخته می شدند. اما حمام کشوریه در زمانی که رونق فراوانی داشت، میزبان بسیاری از جشن های یهودیان هم چون جشن عروسی و جشن زایمان بوده است.

داستان های متعدد و شنیدنی زیادی از دلاک و کیسه کش بخش زنانه، فاطمه شنبه جو و دلاک بخش مردانه موسی جعفری، در حمام کشوریه به جا مانده است که به خودی خود بخشی از تاریخ شفاهی این منطقه به حساب می آیند. داستان ساخت و بازگشایی حمام کشوریه که به دلیل داشتن دوش، در زمان خود یکی از مجهز ترین حمام ها به شمار می آمد نیز بسیار شنیدنی می باشد.

بر اساس گفت و گو با آقای نورالله درخشان، فردی که آخرین مدیر حمام کشوریه شناخته می شود، خانم کشور خداداد همسر آقای سلیمان سنه در دوران بارداری، تصمیم می گیرد به حمام نمره سرچشمه که حمام مسلمانان بوده است، برود. اما متاسفانه به خاطر طولانی شدن زمان حضور او در نمره، سالن دار با کوبیدن به درب، باعث ترس وی می شود و در نهایت کودک او سقط می گردد.

همسر خانم کشور خداداد در سال 1321، پس از مراسم خاکسپاری تصمیم می گیرد تا حمامی مدرن در محله سرچال بنا کند. ضمن این که از اهالی و افراد خیر می خواهد تا به او در این زمینه یاری دهند. آقای سلیمان سنه در آخر، به تنهایی و با دریافت وامی به مبلغ 180 هزار تومان، ساخت این حمام را به اتمام می رساند.

حمام کشوریه پس از این که مورد بهره برداری قرار می گیرد، از سال 1326 تا سال 1381 هم چنان فعالیت داشت و تا سال 1359 توسط خود آقای سلیمان سنه اداره می شد. اما وی در سن 77 درگذشت و اداره این حمام به دست افرادی دیگر سپرده شد. در نهایت، تحت پوشش انجمن کلیمیان قرار گرفت. حمام کشوریه در سال 1398 در فهرست آثار ملی ایران ثبت گردید.

کنیسه عزرا یعقوب

از قدیمی ترین کنیسه های شهر تهران که بیش از 100 سال قدمت دارد، می توانیم به کنیسه عزرا یعقوب اشاره کنیم. این کنیسه تاریخی در سال 1383و با حمایت سازمان میراث فرهنگی و پیگیری های مکرر انجمن کلیمیان در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

کنیسه عزرا یعقوب بر اساس وصیت تاجر یهودی به نام «عزرا یعقوب» ساخته شده است و اولین مبادلات تجاری میان ایران با انگلستان را رقم زد. همسرش، صنوبر حق نظر بنا به درخواست وی، بخش بزرگی از دارایی های به جا مانده را به امور خیریه و ساخت این کنیسه اختصاص داد.

کنیسه عزرا یعقوب پس از مرگ وی در زمستان سال 1273 هجری شمسی بنا گردید. در دهه 40، با جا به جا شدن بخش زیادی از یهودیان از محله عودلاجان به شمال شهر تهران و پس از انقلاب اسلامی در سال 1357 با مهاجرت آن ها به بخش های دیگر از ایران، این کنیسه مراجعه کننده کم تری را پذیرا بود. به دلیل برخوردار شدن این بنا از معماری منحصر به فرد دوران قاجار، در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

خانه دبیر الملک

خانه ای دیگر که از دوران قاجار در محله عودلاجان به جا مانده است و قدمت آن به 140 سال پیش باز می گردد، خانه دبیر الملک می باشد. این خانه از سال 1387 توسط شهرداری تهران اداره می شود. در گذشته ای نه چندان دور نیز به میرزا محمد حسین خان، یکی از درباریان و مستوفیان قاجار تعلق داشته است.

وی که چند سال به عنوان منشی امیر کبیر در امور سیاست خارجی تجربه فعالیت داشت، به دبیر الملک شهرت پیدا کرد. بنای تاریخی دبیر الملک از آثار تاریخی ارزشمند شهر تهران به شمار می آید که در سال 1384 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. وی در سال های حضور خود در دربار قاجار به موجب حمایت از امیر کبیر و نقد سیاست و شیوه حکومت داری، مورد بی توجهی ناصر الدین شاه قاجار قرار گرفت.

پس از این که خانه دبیر الملک باز سازی شد، از آن به عنوان مکانی جهت فیلم برداری سریال دکتر قریب استفاده کردند. این خانه سبک معماری دوران قاجار را شامل می شود. اما در جزییات معماری آن می توان نشانه هایی را از علاقه شاهان آن دوران به معماری اروپایی مشاهده کرد.

خانه دبیر الملک از بیرونی، اندرونی، آب انبار، خزینه، مطبخ، پنجره های ارسی، ایوان بلند و وسیع، زیر زمین با طرح های آجری و طاق ضربی، حوض های بزرگ در حیاط های اندرونی و بیرونی تشکیل شده است. علاوه بر این در گوشه و کنار این خانه تاریخی و زیبا، تزیینات آیینه کاری به چشم می خورد.

با وجود خانه های تاریخی با قدمتی از دوران قاجار و پهلوی در شهر تهران، شاید بازدید از آن ها برای تمامی افراد امکان پذیر نباشد! اما اگر شما جزو افرادی هستید که ساعاتی را برای بازدید از خانه موتمن الاطبا اختصاص داده اید و خاطره ای به یادماندنی از این خانه دارید یا حتی اطلاعات بیش تری در رابطه با این خانه زیبا و منحصر به فرد می دانید، می توانید آن را در انتهای این مطلب با دیگر کاربران با من بیا به اشتراک بگذارید.

پرسش های متداول

خانه موتمن الاطبا کجا است؟

خانه موتمن الاطبا در محله زیبا و تاریخی عودلاجان، در خیابان پامنار واقع شده است.

چطور به خانه موتمن الاطبا برویم؟

می توانید برای رسیدن و بازدید از خانه موتمن الاطبا از خطوط مترو استفاده کنید. باید خود را به ایستگاه مترو بهارستان برسانید و سپس با حدود 16 دقیقه پیاده روی، به این خانه برسید.

خانه موتمن الاطبا به چه کسی تعلق داشته است؟

این خانه به پزشک ناصر الدین شاه و یکی از معروف ترین پزشکان دوران قاجار به نام میرزا زین العابدین خان دنبلی ضرابی تعلق داشته است که لقب موتمن الاطبا را از آن خود کرده بود.

در نزدیکی خانه موتمن الاطبا، امکان بازدید از چه مکان های تاریخی دیگری وجود دارد؟

در فاصله ای نه چندان دور از خانه موتمن الاطبا و در محله عودلاجان امکان بازدید از مکان های تاریخی هم چون عمارت دبیر الملک، حمام سلیمانیه، کنیسه عزرا یعقوب، خانه تاریخی مهربان، عمارت وثوق الدوله و سرای کاظمی را در اختیار خواهید داشت.