کلیسا چورا استانبول
شهر استانبول از گذشته به عنوان شهری دارای ثروت های فرهنگی عظیم و متعلق به دوران باستان، شناخته می شود. اما علاوه بر مکان های آشکار در این شهر قدیمی، جواهری وجود دارد که به ندرت مورد توجه قرار می گیرد. کلیسا چورا یا موزه کاریه یکی از دیدنی های شهر استانبول به حساب می آید که دیوار های آن با هنر دوران بیزانس و نقاشی های مذهبی متعلق به همان دوره تزیین شده است.
در واقع می توان گفت که نقاشی های کلیسا چورا در سر تا سر جهان همتایی ندارند و به طور کامل به صورت منحصر به فرد اجرا شده اند. با وجود آسیب های ناشی از زلزله سال 1894 میلادی، هم چنان می توانید موزاییک هایی داخل کلیسا پیدا کنید که با رنگ های غنی خود نمایی می کنند. خانه های چوبی بازسازی شده در اطراف کلیسا و سرو قهوه و چای فضایی آرام و به دور از شلوغی های شهر را برای شما رقم خواهند زد.
اگر علاقه دارید از کلیسا چورا شهر استانبول بیش تر بدانید و با بخش های مختلف آن آشنا شوید، این مطلب را دنبال کنید. با من بیا به شما یاری می دهد تا مسیر دسترسی آن را بررسی نمایید و با معماری آن بیش تر آشنا شوید.
کلیسا چورا کجا است؟
عمر قدیمی ترین بخش های بنا کلیسا چورا به قرن چهارم میلادی و سال های 527 تا 565 در دوره امپراتوری روم شرقی باز می گردد. موزه کاریه که با نام کلیسا چورا نیز شناخته می شود، بر فراز تپه های گلدن هورن و در جنوب خلیج شاخه طلایی واقع شده است. این کلیسا در محله ادیرنکاپی در شمال منطقه فاتح و در فاصله پنج کیلو متری از شمال غربی محله سلطان احمد استانبول قرار دارد.
کلیسا چورا با میدان تکسیم هفت کیلو متر، با محله رنگارنگ بالات یک کیلو متر و با خلیج شاخ طلایی 2.5 کیلو متر فاصله دارد. این کلیسا در فاصله 12 کیلو متری فرودگاه آتاتورک و 30 کیلو متری فرودگاه استانبول نیز قرار گرفته است.
مسیر دسترسی به کلیسا چورا ترکیه
با توجه به موقعیت مکانی خود در شهر استانبول، می توانید از روش های مختلفی به موزه کاریه یا کلیسا چورا بروید. شهر استانبول به دو بخش اروپایی و آسیایی تقسیم بندی می شود و در صورت حضور در بخش آسیایی استانبول، می توانید از مترو استفاده نمایید و خود را به ایستگاه ادینکاپور برسانید. سپس با چند دقیقه پیاده روی به کلیسا چورا برسید.
علاوه بر این، می توانید از طریق بخش های مختلف شهر، از اتوبوس استفاده نمایید. بدون تردید اتوبوس های زیادی به چشم می خورند که از میدان تکسیم، کاخ توپکاپی، لاونت، قاضی کوی، میدان بیازیت و مجیدیه کوی به مقصد ادیرنه کاپی بروند.
بررسی معماری کلیسا چورا
کلیسا چورا بعد از بنای ایا صوفیه یکی از مهم ترین بنا های متعلق به دوره بیزانسی شهر استانبول می باشد. دیوار های داخلی این بنا با نقاشی های دیواری و موزاییک های آبرنگی قرن چهاردهم تزیین شده اند. به علاوه صحنه هایی از زندگی مسیح و مریم باکره با رنگ هایی درخشان در این دیوار ها به چشم می خورند. این نقاشی ها و موزاییک ها از خیره کننده ترین نمونه های آخرین دوره هنر بیزانس و نمادی از پویایی آن به حساب می آیند.
معماری بیزانس اولیه در اصل ادامه معماری رومی بود و نمونه های اصلی و ابتدایی آن را می توان در راونا (یکی از شهر های شمالی ایتالیا) و قسطنطنیه مانند کلیسا سنت سوفیا، سنت ایرنه و سنت سرگیوس و یا ساختار های سکولاری مانند دیوار های قسطنطنیه یا آب انبار باسیلکا مشاهده نمود.
با گذشت زمان، به تدریج سبکی به وجود آمد که بیش تر تحت تاثیر معماری شرق نزدیک بود و از طرح صلیب یونانی برای معماری کلیسا استفاده شد که امروزه نیز بیش تر پا بر جا می باشد. در واقع نمایی که ما امروز از کلیسا چورا مشاهده می کنیم، به سال 1077 میلادی باز می گردد که کلیسا به شکل صلیبی بازسازی شده است.
در سیر تحولی، این سبک آجر ها جایگزین سنگ ها و موزاییک ها جایگزین تزیینات و حکاکی ها شدند و گنبد ها ساختار پیچیده تری به خود گرفتند. به طور مثال در بالای درب اصلی کلیسا چورا موزاییک کاری های بسیار ارزشمندی از حضرت مسیح و حواریون به چشم می خورند.
درب اصلی کلیسا چورا در سمت غربی بنا واقع شده است. با ورود به بنا از هشتی (آستانه یا فضای ورودی هر ساختمان) خارجی عبور می کنید که به هشتی داخلی و سرای اصلی منتهی می شود. از همان ابتدا نقاشی های آبرنگی و موزاییک کاری ها هوش از سر شما می پرانند. در هشتی داخلی، دربی تعبیه شده است که شما را به کلیسای کوچکی هدایت خواهد کرد. جایی که مقبره های کوچک و بزرگی در آن واقع شده اند.
کلیسا چورا از 6 گنبد برخوردار شده است که دو گنبد آن در هشتی های داخلی و یک گنبد دیگر در کلیسای کوچک و سه گنبد در ساختمان اصلی در نظر گرفته شده اند. بزرگ ترین گنبد که در سرای اصلی قرار دارد، قطری معادل 7 متر دارد!
بنای کلیسا چورا از بخش های مختلفی مانند محوطه اصلی، کلیسا کوچک و هشتی های کوچک و بزرگ در محوطه داخلی و خارجی تشکیل شده است. بنای دو طبقه ای نیز در ضلع شمالی دیده می شود که در دوره های تاریخی بعدی به مجموعه اضافه شده است.
معرفی بخش های مختلف کلیسا چورا
هشتی های داخلی و خارجی کلیسا چورا
درب ورودی کلیسا چورا در سمت غربی بنا، این سازه را به دو هشتی خارجی و داخلی در دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم بندی می کند. هشتی خارجی یک راهرو 23 متری می باشد که در آغاز ورود به کلیسا با آن رو به رو خواهید شد و امتداد آن به هشتی داخلی اتصال پیدا می کند.
با رفتن به بخش شرقی آن می توانید از هشتی داخلی نیز دیدن نمایید. با ورود به بنا و هشتی خارجی، شما با موزاییک کاری های درخشانی رو به رو خواهید شد که داستان های رویای یوسف و سفر به بیت لحم، ثبت نام برای مالیات، برده شدن مسیح برای فصح به اورشلیم، ولادت حضرت مسیح (ع)، بازگشت خانواده مقدس از مصر، غسل تعمید عیسی، وسوسه مسیح، معجزه در کانا، قتل عام بی گناهان و شفای فلج در کفرناحوم توسط مسیح و سه مجوس در برابر پادشاه هرود را به شما نشان خواهند داد.
هشتی داخلی نیز با پهنای چهار متر و طولی معادل 18 متر، هر چند کوچک تر، اما با نقاشی هایی مانند شفای یک مرد نابینا توسط مسیح، بشارت به باکره، رد پیشنهاد های یواخیم، هفت قدم اول باکره، شجره نامه مسیح، میلاد حضرت مریم، داستان هفت قدم مقدس مادر مسیح، رساندن غذا به مریم مقدس توسط فرشتگان الهی، ستایش پروردگار توسط مریم مقدس و معجزات مسیح از بازدید کنندگان پذیرایی می کنند.
هشتی داخلی به دو درب منتهی می شود که یکی به سرای اصلی کلیسا و دیگری به کلیسا کوچک باز می شود. این هشتی از دو گنبد تشکیل شده است که یکی در بخش شمالی و دیگری میان سرای اصلی و کلیسای کوچک واقع شده اند.
در هشتی داخلی، دو گنبد به چشم می خورد. گنبد جنوبی 3.74 متر قطر دارد و 24 شیار بر روی آن در نظر گرفته شده است. بر فراز آن تصویری از مسیح و در شیار های 39 پرتره از اجداد او کشیده شده است که نشان دهنده شجره نامه مسیح می باشد. این شجره نامه از آدم آغاز می شود!
در پیرامون گنبد نیز برخی از معجزه های مسیح به تصویر کشیده شده اند. گنبد شمالی هشتی داخلی نیز با قطر 3.47 متر و با دو ردیف شیار پنج پنجره ای طراحی شده است. در قله آن تصویر مریم باکره و کودکی مسیح نیز به چشم می خورد و در شیار ها اجداد حضرت مریم با شانزده خاندان پادشاه خاندان داوود در قالب نقاشی به نمایش درآمده اند.
سرای اصلی کلیسا چورا
با گذشتن از هشتی داخلی و دربی که به محوطه اصلی کلیسا باز می شود، سه گنبد دیگر بنای کلیسا چورا را مشاهده خواهید کرد که یکی از گنبد ها از دوتای دیگر بزرگ تر می باشد. گنبدی که در بالای محراب قرار می گیرد نیز به لحاظ قدمت تاریخی به دوره عثمانی باز می گردد و جایگزین گنبدی شده که بر اثر زلزله فرو ریخته است.
در سرای اصلی کلیسا موزاییک کاری هایی با تصویر حضرت مسیح (ع) و چهره مریم مقدس دیده می شوند. سرای اصلی کلیسا چورا به طور شگفت انگیزی ساده اجرا شده است و سکوت و آرامش را نوید می دهد. گویا می خواهد صومعه بودن بنای اصلی را یادآوری نماید.
محوطه اصلی کلیسا حدود 10 در 15 متر می باشد و کف و دیوار های آن با سنگ های مرمر پوشش داده شده اند. علاوه بر این با استفاده از سنگ های سبز، آبی و زرد و صورتی ظاهری غنی به آن داده شده است. سنگ هایی که از نقاط مختلف آفریقای جنوبی آورده شده اند.
کلیسای کوچک کلیسا چورا
کلیسا کوچک چورا به واسطه موزاییک کاری های خیره کننده و دو لوح از حضرت موسی (ع) به شهرت رسیده است. مضامین نقاشی های این بخش قدرت رستگاری مسیح و مریم باکره را به تصویر کشیده اند که نوید نجات و رهایی را به وفاداران می دهد. علاوه بر آن در طاق های این بخش، موضوع رستگاری در ترکیب با آخرین داوری یا آمدن دوباره مسیح به تصویر کشیده شده است که در آن مسیح به داوری نشسته است بر مرگ پیروز می شود و صالحان را رستگار می نماید.
در مرکز کلیسا کوچک کلیسا چورا، گنبد بزرگی را مشاهده خواهید که بعد از گنبد اصلی، با قطری معادل 4.5 متر، بزرگ ترین گنبد بنا به حساب می آید. علاوه بر این، در سرای آن نیز مقبره های کوچک و بزرگی به چشم می خورند که در اصل محلی برای دفن بنیان گذاران این بنا و افراد تاثیر گذار تاریخ بوده اند. از سرای کلیسا کوچک به منظور برگزاری مراسم مرگ و تدفین نیز استفاده می شود و این موضوع بر روی موزاییک کاری های این بخش با نمایش صحنه هایی از رستاخیز و زندگی پس از مرگ قابل رویت می باشند.
بازسازی کلیسا چورا
بازسازی کلیسا چورا در قرن چهاردهم صورت گرفت که شمال بازسازی گنبد نائوس، پاستوفوریا، اضافه کردن بنایی دو طبقه در ضلع شمالی، نرده های داخلی و خارجی در غرب و پارکینگ در بخش جنوبی می شود. ثابت شده است که تمامی تغییرات در طی یک کمپین بازسازی کلیسا واحد صورت گرفت. اما بی نظمی در طراحی به طور کامل قابل مشاهده می باشد. این بازسازی مدت طولانی منجر به سردرگمی دانشمندان و محققان شده بود. در واقع بنای کلیسا چورا بعد از بازسازی فاقد منطق یکپارچه معماری بود و اجزای نا همگون و نا متناسبی در بنا به چشم می خورد.
هسته بیزانسی میانی بنای کلیسا چورا و کارکرد های متفاوتی که برای اتاق های فرعی در نظر گرفته شده، باعث به خطر افتادن یکپارچگی بنا شده است. علاوه بر این، تعمیرات و مرمت های مرتبط به دوره عثمانی بسیاری از جنبه های مهم بنا را تغییر و تحت تاثیر قرار داده اند. به گونه ای که برای تجسم بنایی متعلق به قرن چهاردهم تلاش دوباره ای برای مرمت کلیسا چورا لازم می باشد.
بارز ترین تغییرات در بنای کلیسا چورا، در سال های اخیر رخ داد. در مرمت سال های 1875 تا 1876 خط سقف موج دار بیزانسی تغییر کرد. جلوه دیداری این بهبود چیزی جز تغییر آن چه که روزی روحی پویا داشت به چیزی راکد و بی جان نبود و بی نظیمی های طرح را برجسته تر کرد.
با این وجود تصاویری از قرن نوزدهم، شامل نقاشی های الکساندروس پاساتس و دومنیکو پولگر نشان می دهند که سقف با گچ بری های گلبرگی و دندانه دار لبه دار شده که با بالا آمدن سقف به طور کامل از بین رفته و هموار شده است. گنبد های کوچک کلیسا چورا نیز با گچ بری های دندانه دار صدفی پوشانده شده بودند که پس از مرمت جای خود را به گنبد های به ظاهر کلاهکی شکل داده اند و گچ بری ها هموار شده است.
کلیسا چورا در خود یک برج ناقوسی در گوشه غربی داشت که با مناره فعلی جایگزین شده است. بیش تر ناقوس های به جا مانده از دوره بیزانس با توجه به محدودیت های کشور ترکیه در استفاده از ناقوس و تبدیل کلیسا ها به مسجد نا پدید شده اند. اگر چه هیچ سندی از ناقوس کلیسا چورا در دست نداریم، اما این احتمال می رود که ابعاد و اندازه قابل توجهی برای آن در نظر گرفته شده بود. به طوری که تمام محوطه گوشه کلیسا را تحت پوشش خود قرار داده بوده است. طاق های اصلی کلیسا در ساخت و ساز دارای ضخامتی دو برابر بوده اند. اما ظاهر این موضوع با توجه به وزن بنا ناکارآمد بوده و منجر شده است تا چند دهه بعد از ساخت اولیه، ستون های نگهدارنده طاق ها مورد تقویت قرار بگیرند.
تغییر کاربری کلیسا چورا
کلیسا چورا پس از فتح استانبول در سال 1453 میلادی به عنوان کلیسا مورد استفاده قرار گرفت. این بنا در ابتدا قرن شانزدهم (در سال 1511) توسط وزیر بزرگ بیازیت دوم، «هادیم علی پاشا» به مسجد تبدیل شد و بعد ها به آن آشپزخانه و مدرسه ای اضافه کردند.
متاسفانه در آن سال پس از تبدیل کلیسا چورا به مسجد کاریه بسیاری از نقاشی های دیواری با کار های چوبی یا سفید کاری پوشانده شدند و گنبد اصلی بازسازی شد. گنبدی که به دلیل زلزله فرو ریخته بود. بعد ها در اواسط قرن نوزدهم کلیسا چورا مورد توجه دولت کشور ترکیه قرار گرفت و توسط موسسه ای آمریکایی در بین سال های 1948 تا 1958 میلادی مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت و آثار نقاشی آن دوباره احیا شدند. در طی تصمیمات دولت کشور ترکیه در سال 2020 بار دیگر موزه کاریه یا همان کلیسا چورا به مسجد تغییر کاربری داد.
معنی کلمه چورا در ترکی
کلیسا چورا نخستین مرتبه «کلیسا منجی مقدس در خارج از دیوار ها» نام گذاری شد. معنی چورا در فرهنگ نامه یونانی و در یونان قدیم به معنای «خارج از شهر» و «روستایی» می باشد. انتخاب این اسم به این واقعیت اشاره دارد که کلیسا چورا توسط یوستینیانوس در خارج از دیوار های ساخته شده توسط کنستانتین کبیر و خارج از شهر قسطنطنیه، پایتخت امپراتوری روم شرقی در قرن چهارم قرار داشته است.
یک قرن پس از بنا کردن این کلیسا، امپراتور تئودوسیوس دوم در اوایل قرن پنجم دیوار های غربی فعلی را ساخت و کلیسا چورا در میان این دیوار ها محصور شد. این دیوار ها در نزدیکی دروازه آدریانوپل ساخته شدند.
چورا را به کشور یا سرزمین نیز ترجمه می کنند که می تواند دلیل انتخاب این نام برای کلیسا را بافت روستایی و مسکونی دانست که تا به امروز نیز در اطراف کلیسا چورا باقی مانده است. در زمان امپراتوری «بلاخرنیا»، کاخ تا نزدیکی دیوار های شهر گسترش پیدا کرد. این موضوع منجر به مورد توجه قرار گرفتن کلیسا چورا شد و در پایان قرن یازدهم ماریا دوکاینا، مادر همسر امپراتور الکسی اول نخستین بار آن را بازسازی نمود.
نام موزه کاریه پس از تغییر کاربری کلیسا چورا به مسجد، به «کنیس کامی» یا «کاریه کامی» تغییر کرد. در واقع نام این کلیسا را از «آتیک یا هادیم علی پاشا کامی» برداشته اند. وزیری که آن را تغییر داده بود. کلیسا چورا در آخر در سال 1948 میلادی به موزه کاریه تبدیل شد.
علت شهرت کلیسا چورا
سال ها پیش در دهه 1950 میلادی، گروهی از پژوهشگران دست به کار شدند و با مرمت بنای کلیسا چورا و برداشتن گچ ها و رنگ آمیزی هایی که در دوره عثمانی به واسطه موزاییک ها پوشانده شده بودند، از جواهر جدیدی ساز هنر بیزانسی پرده برداشتند.
هنری که دلیل شهرت کلیسا چورا شده است. از مهم ترین یافته ها می توانیم به 18 تابلو موزاییکی اشاره کنیم که زندگی مریم باکره را در قالب تصویر نشان می دهند. قدمت این نقاشی ها به واسطه تاریخی که این کلیسا پشت سر گذاشته است، به احتمال زیاد به قرن چهاردم میلادی باز می گردند و هر آن چه پیش از آن بوده به واسطه زلزله های مکرر، شمایل شکنی و ممنوعیت تصویر مسیح و دیگر پیکره های انسانی توسط کلیسا ارتدکس و یا برخی افراد در زمان حکومت عثمانی از بین رفته اند.
مردی با نام تئودور متوشیتیس بانی و مسئول نقاشی های دیواری چشم نواز موزه کاریه می باشد. او شبیه مردی از دوران رنسانس بود. اگر چه 200 ساب پیش از رنسانس زندگی می کرد. تئودور متوشیتیس فردی شاعر، محقق، دانشمند و حامی هنر بود که در زمان امپراتور آندرونیکوس دوم به خزانه داری نیز منصوب شده بود. او در سال 1312 میلادی نقاشی دیوار های بزرگ کلیسا چورا را سفارش داد.
تابلو نقاشی که روی ورودی هشتی داخلی تصویر شده است، تئودور متوشیتس را در لباس کامل مسیحی نشان می دهد که طرح و مدلی از کلیسا را به مسیح پیشکش می کند که بر تخت سلطنت نشسته است. به طور غم انگیزی مردی که آثار هنری ارزشمندی را به کلیسا چورا هدیه کرد از موقعیت و ثروت، محروم و حتی در دوره آندرونیکوس سوم، زندانی شد. متوشیتس نزدیک به مرگ آزاد شد و سال های پایان عمر خود را به عنوان راهب و دانشمند در کلیسا چورا سپری نمود و پس از مرگ نیز در کلیسایی دفن شد که به جاودانه شدن آن نیز کمک کرده بود.
بر اساس شواهد به دست آمده در کلیسا چورا، حضور استادان موزاییک کاری تایید شده است که تحت تاثیر اکتشافات غربی و اولین تکانه های رنسانس، تقویت شده بودند و در اشکال سخت هنر بیزانسی که سالیان درازی تحت سیطره هنر مذهبی شرق بودند، روح و گرمای جدیدی را جاری ساختند و هنر کلاسیک را احیا کردند.
آن چه کاشی کاری ها و نقاشی های بیزانسی باعث منحصر به فرد شدن کلیسا چورا شده اند، داستان هایی هستند که از کتاب مقدس روایت می کنند. به گونه ای که می توان در هر بخش، سیر یکی از داستان های کتاب مقدس را دنبال نمود.
یکی از تابلو های نقاشی محفوظ باقی مانده در کلیسا چورا، روایت گر بخشی از زندگی مریم مقدس در دوران کودکی می باشد. در این نقاشی صحنه ای از زندگی مریم مقدس به تصویر درآمده است که در قالب هدیه شکرگزاری توسط والدینش در معبدی به عنوان خدمتکار به کار گرفته می شود. در کتاب مقدس یعقوب نیز چنین آمده است:
«مریم در معبد خداوند هم چون فاخته ای پرورش می یابد. او از دست فرشتگان غذا می گرفت.»
در طراحی پرتره مریم مقدس از تلفیق ملایم رنگ های آبی و طلایی استفاده شده است و سایه و روشن های ظریف مانند نقاشی های کشیده شده با تکنیک تمپرا را به نمایش می گذارد. حرکت چرخشی فیگور ها، لباس های مریم مقدس و کنیز هایش و حرکت فرشته از فرم سخت هنر بیزانسی فاصله می گیرد.
در میان موزاییک های نقاشی شده می توان تصویری را در بالای درب غربی مشاهده نمود که در مرکز آن عیسی با نوزادی در آغوش ایستاده است که در واقع نشانگر روح باکره می باشد. در اطراف فرشتگان و اسرافیل 6 بال قرار دارد و مریم باکره بر روی تابوت هایی با رنگ های ارغوانی و طلایی دراز کشیده است و در بالای سر آن سنت پیتر و پایین آن سنت پل قرار گرفته اند.
یکی دیگر از شاهکار های هنر کلیسا چورا، رستاخیز مسیح می باشد که در طاق محراب کلیسای کوچک قرار دارد. این نقاشی حضرت مریم را در کنار آدم و حوا به تصویر درآورده است. آن هم در وضعیتی که شیطان در زیر پا های او افتاده است.
چهره های موجود در نقاشی های کلیسا چورا، چهره های خام هنر نمادین دوره قرون وسطی نیستند. بلکه پرداخت هایی انسان گرایانه دارند که غم، رنج و آرامش را در بر می گیرند.
نقاشی دیواری «آناستازیس» در انتهای شرقی محوطه، صفحه ای از کتاب «کمدی الهی» می باشد. این نقاشی حضرت مسیح (ع) را پیش از رستاخیز در طی سه روز اقامت در جهنم به تصویر درآورده است که پدرسالاران یهودی باستانی را با زور از گرفتاری و اسارت در دوزخ بیرون می آورد. این تنها توصیفی مختصر از موزاییک های کار شده در کلیسا چورا و داستان های آن ها می باشد.
بدون تردید این آثار هنری با رنگ آمیزی هایی بسیار چشم نواز وزیبا به شما تصویر و دریافت عمیق تری از این داستان ها را خواهند داد و ساعت های زیادی شما محو تماشای هر یک از این تصاویر خواهید شد.
در کشور ایتالیا بینش انسان گرایانه جدید توسط هنرمندی با نام جوتو پیشروی کرد. این هنرمند کسی بود که اشراف را به عنوان مدل کلاسیک در هنر غربی گنجاند. اما در شرق با تهدید فراینده حمله به قسطنطنیه هنر بیزانسی به سمت فرمالیسم آشنا تری عقب نشینی کرد. نقاشی های دیواری کلیسا چورا را می توان به عنوان نقطه اوج اومانیسم بیزانسی به شمار آورد و احتمال می رود آن ها آخرین آثار هنر بیزانسی بوده که در دوره پایانی و شکوفایی آن پدیدار شده اند.
اطلاعات بازدید از کلیسا چورا
در حال حاضر به دلیل پشت سر گذاشتن سیر بازسازی کلیسا چورا، درب های آن به روی بازدید کنندگان بسته می باشد. اما به زودی افتتاح خواهد شد. اما از آن جایی که ورود به مسجد استانبول رایگان می باشد، به احتمال زیاد برای ورود به چورا هزینه ای دریافت نشود.
ساعات کاری مسجد کاریه از ساعت 9 صبح لغایت 5 عصر می باشد. این ساختمان در ساعات نماز به روی بازدید کنندگان بسته است و موزاییک های آن در زمان نماز پوشانده می شوند. پس از اقامه نماز، پوشش موزاییک ها برداشته می شود و بازدید کنندگان می توانند به مسجد ورود پیدا کنند.
دیدنی های اطراف کلیسا چورا
کاخ موزه تکفور استانبول
کاخ موزه تکفور در فاصله 350 متری، تقریبا مسافتی 5 دقیقه ای، از کلیسا چورا واقع شده است. این کاخ تنها کاخ موجود از زمان امپراتوری روم شرقی می باشد. اگر چه امروز جز سازه ای سه طبقه بدون سقف چیزی از آن به جا نمانده است.
مشخص نیست که کاح موزه تکفور در چه دوره ای و توسط چه کسی بنا شده است. اما به طور کامل مشخص است که قصری تنها نبوده است و آن چه ما امروز می بینیم بقایای کاخ بزرگ تری می باشد. در قرن شانزدهم برای این کاخ سقفی ساخته می شود که تنها تا قرن هفدهم دوام می آورد. بار دیگر بنای کاخ تکفور در بین سال های 1955 تا 1970 مورد بازسازی و مرمت قرار می گیرد.
کاخ موزه تکفور سرگذشت عجیبی داشته است و در دوره ای در قرن هجدهم به عنوان کارگاهی به منظور ساخت موزاییک مورد استفاده قرار می گیرد. کاشی های تولید شده در این کاخ در بسیاری از آثار تاریخی و مساجد استانبول استفاده شده اند. این بنا در دوره ای پس از فتح قسطنطنیه به عنوان پناهگاه و پایگاه غیر نظامی نیز مورد استفاده قرار می گیرد. این چنین به نظر می رسد که طبقات بالا و پایین به منظور امور کاری و طبقه میانی برای اقامت افراد تعبیه شده بودند.
مسجد مهر ماه سلطان
مسجد مهر ماه سلطان، در فاصله 750 متری کلیسا چورا واقع شده است. این مسجد که با نام مسجد اسکله نیز شناخته می شود، از آثار به جا مانده از دوران حکومت عثمانیان به شمار می آید مهر ماه در معنای خورشید و ماه می باشد. از این رو مهر ماه سلطان را سلطان خورشید و ماه نیز می گفتند.
وی فرزند سلطان سلیمان، پادشاه عثمانی و خرم سلطان بود. مهر ماه سلطان به داشتن ذوق هنری شهرت داشت و حتی ازدواج او با رستم پاشا در سن هفده سالگی این علاقه را متوقف نکرد. او در زمان سلطنت برادر خود، سلیم سلطان، دسترسی خوبی به خزانه داشت و به واسطه علاقه خود به هنر و آثار معمار سنان، مسجد مهر ماه سلطان را به او سفارش داد.
در سال 1555 میلادی، ساخت مسجد مهر ماه سلطان به اتمام رسید. این مسجد در نزدیکی میدان فاتح و در داخل دروازه قدیمی استانبول، ادیرنه قرار گرفته است. از مهم ترین ویژگی های معماری این اثر تاریخی می توانیم به 161 پنجره که دور تا دور گنبد آن را احاطه کرده اند و منجر به روشن شدن کل فضای مسجد شده اند، اشاره کنیم.
دیوار های قسطنطنیه یا دیوار های تئودوسیان
در نزدیکی کلیسا چورا، در فاصله 450 متری دروازه ادیرنه واقع شده است موقعیت دروازه در دیوار های تئودوسیان یا همان دیوار های قسطنطنیه جایی می باشد که جاده از میان دیوار ها به سمت آدریانوپل باستانی در غرب و خارج از شهر می رود.
قسطنطنیه از ابتدا و از زمانی که به عنوان پایتخت جدید امپراتوری روم توسط کنستانتین انتخاب شد، پیچیده ترین استحکاماتی را داشت که تا آن زمان ساخته شده بودند. از مهم ترین آن ها می توانیم به دیواری اشاره کنیم که از هر طرف، شهر را محاصره و از شهر و امپراتوری روم در برابر هر حمله ای دفاع می کرد.
با به روی کار آمدن توپ ها این استحکامات آسیب پذیر بودند. اما برای هر محاصره گری دست یافتنی نبودند و توپ ها نیز در زمان بازگیری مجدد این فرصت را ایجاد می کردند تا بخش آسیب دیده ترمیم شود. هر چند که این استحکامات در نهایت در برابر نیرو های عثمانی فرو ریخت.
پیاده روی در کنار دیوار های تئودوسیان تجربه ای ضروری برای درک واقعی بیزانس و فتح عثمانی می باشد. این دیوار های عظیم با سندی به هر دو زبان یونانی و عثمانی به ثبت رسیده اند. دیوار های تئودوسیان جا هایی با گلوله ها توپ نشانه گذاری شده اند و در برخی قسمت ها به طور کامل فرو ریخته است. این در حالی است که در برخی از جاها، کاملا بازسازی شده اند. با این وجود بخش های بسیار زیادی از آن دست نخورده باقی مانده اند.
روی نقاطی از دیوار تئودوسیان پلاک های مدرنی نصب شده است. نقاطی که توسط لشکر عثمانی در 29 مه 1453 فرو ریخته اند. پیاده روی در امتداد این دیوار ها می تواند تجربه ای متفاوت باشد. چرا که آن ها بسیار مرتفع هستند و همیشه در وضعیت خوبی قرار ندارند. اما اگر به اندازه کافی شجاع باشید، با صعود از این دیوار ها می توانید تماشاگر منظره ای زیبا باشید.
محله بالات
محله بالات، محله ای توریستی در ساحل غربی شاخه طلایی و قسمت اروپایی شهر استانبول می باشد. این محله در فاصله ای 950 متری از کلیسا چورا واقع شده است. محله بالات در کنار دو محله دیگر یعنی محله فنر و محله فاتح در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است و میزبان بنا های تاریخی و ارزشمند زیادی مانند کلیسای بلغازی سنت استفان، مسجد ساووز سلطان سلیم، کالج ارتدکس یونانی فانار، کلیسای ایایورقی، کلیاس ارتدکس قسطنطنیه و حمام کچوک مصطفی پاشا می باشد.
اهالی این محله از گذشته های دور یهودی ها یونانی ها بودند. به همین دلیل در بافت تاریخی این محله کنیسه ها و کلیسا های متعددی نیز به چشم می خورد. در گذشته یهودیان که در دوره عثمانی تبعید شده بودند با اجازه حاکم آن زمان به مرز های امپراتوری عثمانی بازگشتند و در محله بالات استانبول ساکن شدند. آن ها در ساخت و معماری خانه های خود سبک اروپایی را به کار برده اند و هنوز هم با وجود مهاجرت یهودی ها به دلیل زلزله تا حد زیادی بافت محله حفظ شده است.
نام محله بالات از کلمه یونانی پالایتوندر درم عنای قصر وام گرفته شده است و در واقع بالات تلفظ دیگری از همین کلمه به حساب می آید. در مجاورت قرار گرفتن این محله با کاخ بلاشرنه در زمان عثمانی نیز در انتخاب نام بالات بی تاثیر نبوده است. محله بالات به دلیل وجود خانه های رنگارنگ مکان خوبی برای عکاسی محسوب می شود. اما فراموش نکنید که برای پیاده روی طولانی کفشی مناسب به پا کنید. چرا که در این محله با خیابان هایی با شیب تند مواجه خواهید شد.
شما نیز می توانید تجربیات خود را از سفر به شهر استانبول و بازدید از کلیسا چورا در انتهای این مطلب با ما و سایر کاربران با من بیا به اشتراک بگذارید.
پرسش های متداول
کلیسا چورا کجا است؟
کلیسا چورا در محله ادیرکانپی در شمال منطقه فاتح استانبول و در فاصله پنج کیلو متری از شمال غربی محله سلطان احمد استانبول واقع شده است.
کلمه چورا به چه معنی است؟
مهنی چورا در فرهنگ نامه یونانی و در یونان دقیم به معنای «خارج از شهر» و «روستایی» می باشد. اما آن را به کشور و یا سرزمین نیز ترجمه می کنند.
علت شهرت کلیسا چورا چیست؟
علت شهرت کلیسا چورا موزاییک های نقاشی شده با موضوعات مختلف مانند ولادت و رستاخیز حضرت مسیح (ع) می باشد که هنر بیزانس را به نمایش گذاشته اند.
کدام دیدنی ها در اطراف کلیسا چورا قرار داردند؟
کاخ موزه تکفور، دیوار قسطنطنیه، محله بالات مسجد سلطان از جاذبه های دیدنی اطراف کلیسا چورا به حساب می آیند.
